لنز 50میلیمتری یا نرمال، لنزی که هر عکاسی باید همراهش باشه
اگر به من بگن فقط میتونی یدونه لنز داشته باشی قطعا بدون مکث میگم لنز 50 میلیمتری لنزی که هر عکاسی باید همراهش باشه.
چرا میگم لنز 50 میلیمتری یا اصطلاحا لنز نرمال انقدر مهمه؟
تو ویکیپدیا، درمورد لنز نرمال اینجوری نوشته:
لنز نرمال به لنزی اطلاق می گردد که در آن فاصله کانونی، زاویه دید عدسی (لنز) با زاویه دید چشم انسان برابر باشد که معادل ۱۳۰ درجه است که از این بین ۴۵ درجه افقی و ۲۶ درجه عمودی را تشخیص میدهد. زاویه دید لنزهای نرمال نیز ۴۶ درجه است. تأثیرات بصری لنز نرمال شباهت زیادی به خواص چشم انسان دارد چون در یک لنز نرمال تعداد عدسی کرسی به کار رفته نور کمتری را جذب میکنند. محدودهای تقریباً به اندازهٔ قطر فیلم میباشد. بهطور مثال در دوربینهایی که از قالب ۳۵ میلیمتری استفاده میکنند، لنز نرمال حدود ۵۰ میلیمتر است. تصویری که لنز نرمال ایجاد میکند تقریباً همان چیزی است که چشم ما میبیند، بنابراین از این جنبه هم تصویر آن نرمال است.
فهمیدنش سخت بود نه؟
خب من اینجام تا فهمیدنش رو براتون راحت کنم.
اگر بخوام اون پاراگراف بالا رو ساده بگم، یعنی لنزی که با توجه به اندازه حسگر دوربین شما (در دوربینهای فول فریم 50میلیمتر و در دوربینهای هاف فریم 35میلیمتر) کاری میکنه که پرسپکتیو تصویر شما شبیه اون چیزی باشه که چشم شما میبینه.
اتفاقا زاویه دیدش با چشم ما فرق میکنه، اون چیز که این لنز رو برای خیلیها جذاب میکنه اینه که حس و حالش شبیه اون چیزیه که چشم ما میبینه.
برای همینه که عکاسای پرتره اکثراً اصرار دارن از این لنزها استفاده کنند، چون اون طرف رو شبیه خودش ثبت میکنه.
همینجا بگم که همش دارم میگم اکثر عکاسها اینجوری فکر میکنن، چون به هرحال توی کار هنری سلیقه دخیله ولی هنرمندان کمی نیستن که میگن هرچیزی همونجوری که هست باید ثبت بشه پس انتخاب اول و اخرش لنز نرمال میشه.
تاثیر لنز نرمال روی عکس و چرا عکاسهای جنگ معتقد بودن به استفاده از لنز نرمال؟
تفاوت عکسها و در مجموع عکاسها بخش مهمیش استفاده از همین فاصله کانونیهای مختلفه.
هر فاصله کانونی، میتونه تفسیر جدیدی از سوژه بده. ازونجایی هم که عمده وقت ما آدما صرف تفسیر کردن چیزهایی که میبینیم و میشنویم میشه، اهمیت انتخاب درست فاصله کانونی بیشتر میشه.
یکی از مهمترین اتفاقاتی که توی فاصله کانونیهای مختلف میافته اینه که بر اساس پرسپکتیوی که ایجاد میکنن، تاثیر مستقیم روی ترکیب بندی شما میذاره. و اصلا لحن و حس و حال عکستون رو تحت تاثیر خودش قرار میده.
پس همینجا میتونیم بگیم اگر دغدغه ثبت تصاویر چه بهصورت فیلم یا عکس دارین و براتون مهمه که همونجوری که هست باید ثبت بشه باید برین سراغ لنزهای نرمال.
این نکته رو عکاسهای جنگ خیلی تاکید داشتند و چون از لنزهایی با فاصله کانونی بالا یا اصطلاحا تِله استفاده نمیکردن(چون میشه از فاصله دور سوژه رو ثبت کرد) جونشون چندین برابر توی خطر بود. اما خب چه چیزی مهمتر ازینکه وقایع رو درست باید ثبت کرد و هیچگونه تحریفی نباید کرد؟
داستانگویی لنزها
هر لنز، با توجه به ویژگیهایی که داره داستان متفاوتی رو با توجه به شرایط تعریف میکنه.
مثلا توی عکاسی از طبیعت قطعا وقتی دارین از یه منظره عکاسی میکنین دوست دارین از لنزهایی با فاصله کانونی کم یا اصطلاحا واید استفاده کنین تا اون عظمتی که شما رو گرفته، نشون بدین. اما برای ثبت عظمت یک مورچه که برگی بزرگتر از خودش رو داره حمل میکنه میخواین ثبت کنین دیگه قطعا نمیتونین از لنز واید استفاده کنین.
اما همینجا باز خیلیها هستن که میگن برای تعریف عین به عین داستانی که دیدین، لنز نرمال یا بقول اونوریا استاندارد بهترین گزینهست.
پس اگر در موقعیتی بودین که دوست داشتین اون چیزی که میبینین رو ثبت کنین با فاصله کانونی نرمال که گفتن برای دوربینهای با حسگر فول فریم 50میلیمتر و برای دوربینهای هاف فریم(بعضا APS-C هم گفته میشه) 35 میلیمتر گزینه مناسبی میتونه باشه.
همینجا میفهمیم که خیلی از مستندسازها عاشق لنز نرمال هستند و تا جایی که میشه از این لنز استفاده میکنن.
ولی بازم این سلیقه و هنر شماست، ممکنه بخواین داستان خودتون رو تعریف کنین از یک صحنه یا اتفاق.
سبک، نورگیر و با عمق میدانی جذاب
لنزی که هر عکاسی باید همراهش باشه باید این خصوصیتها رو داشته باشه.
یکی دیگه از بهترین مزینتهای لنز نرمال از نوع فیکس یا پرایم (یعنی فاصله کانونیش متغیر نیست) سبک و کمجا بودنشه، تو جیب پشت شلوارتون هم جا میشه حتی.
باز یکی دیگه بهترین ویژگیهاش اینه که اکثرا دیافراگشمون خیلی باز میشه که تاثیر مستقیم روی نوردهی و عمق میدان داره.
من که همینجا دلم خواست برم یکی دیگه بخرم!
عمق میدان رو ساده اگر بخوام بگم، یعنی حد فاصلی که تصویر شما بالاترین وضوح نسبی رو داره یا بقول خودمون فوکوس باشه. خب یکی از مهمترین دلایل تعیین میزان عمق میدان اندازه باز بودن یا بسته بودن دیافراگم لنزتونه. خیلیها معتقدن هرچی بازتر باشه تصویر جذابتری داره البته خب مواقعی هم مثل عکاسی توی طبیعت که دوست داریم همه چی واضح باشه قاعدتا دیافراگم رو اصطلاحا میبندیم تا تقریبا همه جای عکسمون فوکوس باشه.
مورد بعدی اینکه چی بهتر ازینکه به جای اینکه حساسیت حسگر یا همون ISO دوربین رو برای نوردهی بیشتر بالا ببریم و بجاش روی تصویر نویز داشته باشیم یا سرعت شاترمونرو بیاریم پایین ولی بجاش تصویرمون لرزش داشته باشه و ناواضح بشه از گزینه دیگهای استفاده کنیم. درسته که هرچی که دیافراگم دوربین رو باز کنیم عمق میدان کم میشه و شاید عکاسی سختتر بشه یا اصن نخوایم از عمق میدان کم به هر دلیلی استفاده کنیم، اما بنظر من از نویز و لرزش بهتره.
ارزون و در دسترس
به به، چی بهتر از این؟
هر ارزونی بی حکمت نیست! در مورد لنز نرمال این ضربالمثل اشتباهِ.
لنزهای نرمال هم مثل خیلی لنزها چند نوع داره. با دیافراگمهای مختلف، با برندهای مختلف و حتی یک شرکت تولید کننده با کیفیت ساخت مختلف تولید میکنه.
اما نترسید هر لنز نرمالی خوبه، اگر میتونین هزینه کنین و مدلهای بهتر بخرین که هیچ اما اگر انتخاب براتون سخت میشه پیشنهاد میکنم لنز 50میلیمتر با اف 1.8 رو بخرین برندش مهم نیست اونی که به دوربینتون میخوره رو بخرین یعنی اگر کنون یا نیکون مال خودش رو بخرین، حتی اگر حسگر دوربینتون هاف فریم هست باز هم اگر یوقت شک داشتین همون 50میلیمتر رو بخرین. درسته دیگه برای هاف فریم نرمال حساب نمیشه ولی از لحاظ ساخت و کیفیت این لنزهای 50میلیمتر با اف 1.8 عجیب چیزهایی هستند.
وقتی با گوشی عکاسی میکنیم چی؟
اصن یکی معضلات عکاسی با موبایل همینه. نداشتن لنز نرماله. چون اکثرا یه کوچولو وایدتر از لنز نرمال هستن.
ولی بازم اگر یجاهایی کیفیت تصویر اونقدر مهم نیست، میتونین با یکم زوم دیجیتال نزدیک بشین به حالت لنزهای نرمال. یا اینکه اصن گوشیتون لنزهای چندگانه داشته باشه که یکی نزدیک به حالت نرمال باشه.
اگر اونقدر از لنزی که هر عکاسی باید همراهش باشه، خوشتون اومده که دوست دارین هرجور شده با موبایلتون عکسهایی با کیفیت و حس و حال لنزهای نرمال بگیرین، پیشنهاد میکنم از لنزهایی که جداگانه روی گوشی وصل میشن استفاده کنین.
بازم خوشحال میشم اگر سوال، نظر یا پیشنهادی دارین با من به اشتراک بذارین.